Pål sine høner
Pål sine høner er en tradisjonell norsk folkesang opprinnelig utgitt av Peter Christen Asbjørnsen i 1863. Altså har mange generasjoner barn sunget denne. Hjelp oss å sørge for at våre barns generasjon ikke blir den siste...
"Pål sine høner" kan fint synges når og hvor som helst, men den er ekstra morsom å synge om dere er ute på tur og treffer noen høner på deres vei...
Usikker på melodien til "Pål sine høner", eller vil du bare høre sangen? Nederst på siden kan du lytte til en nydelig versjon av Pål sine høner.
Pål sine høner - tekst
hønen' så lett over haugane sprang.
Pål kunne vel på hønom fornemma:
reven var ute med rova så lang.
Klukk, klukk, klukk! sa høna på haugom.
Klukk, klukk, klukk! sa høna på haugom.
Pål han sprang og rengde med augom:
"No tor' eg ikkje koma heim åt ho mor!"
Pål han gjekk seg litt lenger på haugen,
fekk han sjå reven låg på høna og gnog;
Pål han tok seg ein stein uti neven,
dugleg han då til reven slo.
Reven flaug så rova hans riste;
Reven flaug så rova hans riste;
Pål han gret for høna han miste!
"No tor' eg ikkje koma heim åt ho mor!"
"Hadd' eg no nebb, og hadd' eg no klo,
og visste eg berre kvar revane låg,
skull' eg dei både rispa og klora
framantil nakken og bak over lår.
Skam få alle revane raude!
Skam få alle revane raude!
Gud han gjeve dei alle var daude,
så skull' eg trygt koma heim åt ho mor!
Ikkje kan ho verpa, og ikkje kan ho gala,
ikkje kan ho krypa, og ikkje kan ho gå!
Eg får gå meg til kverna og mala,
og få att det mjølet eg miste i går!"
"Pytt!" sa'n Pål, "eg er ikkje bangen,
"Pytt!" sa'n Pål, "eg er ikkje bangen,
kjeften og motet har hjelpt no så mangein,
eg tor' nok vel koma heim åt ho mor!"
Pål han kornet på kverna til å sleppa,
så at det ljoma i kvar ein vegg,
så at agnene tok til å flyga,
og dei vart lange som geite-ragg.
Pål han gav seg til å le og til å kneggja
Pål han gav seg til å le og til å kneggja
"No fekk eg like for høna og for egga,
no tor' eg trygt koma heim åt ho mor!"